ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Γκρίνιες ακούγονται για τις αποδείξεις που επαναφέρει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, με τις οποίες επιχειρείται – και μακάρι να επιτευχθεί – η σύλληψη της φορολογητέας ύλης που, δυστυχώς, πολλοί επαγγελματίες, επιστήμονες και άλλοι, επιχειρηματίες και μη, εισπράττουν από τους πελάτες τους με την μορφή ΦΠΑ και, αντί να την αποδώσουν στο κράτος, την «τσεπώνουν» ανενδοιάστως!
Έχουμε δηλαδή μια διπλή κλοπή. Κλέβονται από τους πελάτες τα ποσά του ΦΠΑ και στην συνέχεια κλέβονται και από το δημόσιο τα ποσά αυτά που θα έπρεπε να αποδοθούν και δεν αποδίδονται.
Αυτή είναι χρόνια τώρα, η κατάσταση με δράστες μερικούς ασυνείδητους φοροκλέπτες. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι…
Πρόκειται, για εκείνους τους γνωστούς και μη εξαιρετέους που δεν δίνουν καθόλου αποδείξεις ή… παζαρεύουν τις αποδείξεις.
Δηλαδή, πρόκειται γι’ αυτούς που τις υπηρεσίες που σου προσφέρουν ή το εμπόρευμα που σου πουλάνε, συνοδεύουν με την δήλωση «Με απόδειξη τόσο. Χωρίς απόδειξη τόσο» (φθηνότερα βέβαια)
Αυτές είναι δηλώσεις εκ του πονηρού ορισμένων, οι οποίοι εργάζονται και δραστηριοποιούνται «ερήμην» της εφορίας, κάνοντας δήθεν χάρη στους πελάτες τους, με το να προσφέρουν κυρίως τις υπηρεσίες τους, πιο οικονομικά, αλλά στην πραγματικότητα κοροϊδεύουν τους πελάτες τους, την κοινωνία και την εφορία! Χάρη κάνουν μόνον στον εαυτό και στην… τσέπη τους!
Τα ψέματα όμως φαίνεται ότι τελείωσαν και την θέση τους παίρνουν τώρα οι αποδείξεις που θα καλύπτουν το αφορολόγητο των νομοταγών πολιτών και οι λίστες με τα στοιχεία των εκδοτών αποδείξεων που θα υποβάλλονται, μαζί με τις φορολογικές δηλώσεις στις Δ.Ο.Υ.
Υπάρχουν όμως και κάποιες αντιδράσεις και γκρίνιες για το σύστημα «αποδείξεις – λίστα».
Πρόκειται για αντιδράσεις που, κατά κύριο λόγο, αφορούν το «γραφειοκρατικό» στοιχείο του συστήματος.
Πως θα τηρούνται οι αποδείξεις πως θα συλλέγονται;
Πως θα συντάσσονται οι λίστες στην εφορία;
Πόση εργασία, πόσες ώρες, θα χρειασθούν για την συμπλήρωση της λίστας και πως θα την συμπληρώσουν οι γέροντες, οι ανίκανοι, οι αγράμματοι;
Αναμφίβολα, αυτά είναι μερικά «αγκάθια» που φυτρώνουν στο σύστημα πάταξης της φοροδιαφυγής και τα οποία, βέβαια, είναι δυνατόν να…ξεριζωθούν, αν δεν συνεχίζουν να τα καλλιεργούν και να τα δυναμώνουν εκείνοι που ωφελούνται και πλουτίζουν από την φοροδιαφυγή και φοροκλοπή με την συνεπικούρηση, εκούσια ή ακούσια μερικών δημοσιογραφικών οργάνων, ΜΜΕ και καλοθελητών λειτουργών τους.
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Η έκδοση αποδείξεων είναι το μόνο αποτελεσματικό φάρμακο για την θεραπεία της φοροδιαφυγής – φοροκλοπής, το οποίο όμως θα πρέπει να συνοδεύεται από την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στους μη εκδίδοντες αποδείξεις και την λήψη μέτρων για εκείνους που δέχονται να μην λαμβάνουν αποδείξεις.
Η σύλληψη της φορολογητέας ύλης που διαφεύγει, μέσω των αποδείξεων μαζί με τα άλλα κυβερνητικά μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής, μπορούν να αποφέρουν πολύ μεγάλα, τεράστια ποσά που θα ήταν δυνατόν να κλείσουν μερικές από τις μαύρες τρύπες της οικονομίας μας.
Το σύστημα των αποδείξεων, το οποίο και κατά το παρελθόν έχει εφαρμοσθεί ή μάλλον… ημιεφαρμοσθεί, αν τώρα, συνοδευόμενο από την λίστα, εφαρμοσθεί με αυστηρότητα και συνέπεια, ασφαλώς θα αποδώσει.
Τα άλλα περί δυσκολιών και αδυναμιών για την συμπλήρωση της λίστας, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική και σε τελευταία ανάλυση, αποτελούν αερολογικές υπεκφυγές.

..................................................................................................................

ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ

Παλαίμαχος Δημοσιογράφος

Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.

και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.

..................................................................................................................

..........................................................................................................................................................................

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από πενήντα εννέα (59) χρόνια. Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!

Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.

Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.
.......................................................................................................................................